پسر آدم را با ناز چه کار که آغازش نطفه بوده است و پایانش مردار . نه روزى خود دادن تواند و نه تواند مرگش را باز راند [نهج البلاغه]
 
سه شنبه 87 فروردین 27 , ساعت 3:56 عصر

الهی : اگر بخواهم شرمسارم و اگر نخواهم گرفتار

الهی : از خواندن نماز شرم دارم و از نخواندن شرم بیشتر

الهی : در بسته نیست ما دست و پا بسته ایم

الهی : در شگفتم از کسی که غصه خودش را نمی خورد ولی غصه ی روزی اش را می خورد

الهی : عمری آه در بساط نداشتم و اینک جزء آه در بساط ندارم.



لیست کل یادداشت های این وبلاگ